ανεμικός

-ή, -ό (Μ ἀνεμικός, -ή, -όν) [άνεμος]

μσν.

ανυπόστατος, πλαστός

νεοελλ.

Ι. το θηλ. ως ουσ.

1. η ανεμική

δυνατός άνεμος, θύελλα, καταιγίδα

2. ψυχική αναταραχή, συναισθηματική αναστάτωση

3. δύσκολη περίσταση, συμφορά

II. το ουδ. ως ουσ. το ανεμικό (αλλά και η ανεμική)

κακό δαιμόνιο, αερικό.